De ochtendstond heeft goud in de mond.
Terwijl ik de groenten al klaarmaak in de keuken, denk ik aan: Save the day. Effe later placeer ik een dansje op dit lied in de keukengang. Niks beters dan de dag te beginnen met een pyjamadansje in de keuken.
Dan bedenk ik mij dat ik een jaar geleden nog niet meer kon staan van de pijn. Niemand gaf een antwoord, er was geen antwoord. Dus ik verbeet de pijn, huilde mezelf leeg van pijn en was vertwijfeld. Als ik niet meer kan staan, stappen, lopen, hoe moet ik nog naar het toilet stappen, de trap op naar mijn bed, boodschappen doen, eten maken, het gras afrijden, mijn tanden poetsen, mij douchen....kortom: hoe moet ik dan leven?
Ik kan terug een rolstoel gaan huren bedacht ik mij en dan weer familiehulp maar dan 24 op 24 als ik niks meer kan. Echter mijn wilskracht om te (over)leven en oerinstinct namen het over.
En ik deed wat mij het meest helpt tot nog toe, aan niemand nog buiten mij raad vragen en naar binnen keren om verbinding te maken.
Tot ik op een ochtend om 5u zonder denken wat ik deed begon te zoeken online naar iets tegen de pijn en ik een visitekaartje van een osteopaat vond op een facebooksite. Hij zou gespecialiseerd zijn in voetproblemen en al mensen geholpen hebben.
Het eerste consult wist ik binnen de 10 minuten wat er aan de hand was, wat de oorzaken waren en wat er kon gedaan worden.
Eigenaardig dat deze man dat zo snel wist te vertellen en mijn voeten onderzocht. Tot dan werden mijn voeten praktisch niet bekeken, enkel computerschermen en verslagen.
In ieder geval, we gaan zien.
Nu stap ik terug, sta ik terug, ik kan afwassen, eten klaarmaken, in de douche blijven staan zonder huilen van de pijn, ik slaap weer zonder pijn, een vreugdedansje af en toe blijft niet uit.
Hoe bedank je zo iemand? Woorden schieten tekort. Ik kreeg een leven terug.
Voor mijn deur kibbelen mensen over fout geparkeerde auto's. Even verderop doet 1 man er dag in dag uit, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat alles aan om mensen te helpen verlossen van hun pijn.
kleine nuance....
We zijn niet op de wereld om boterhammekes en patatjes te eten en uit te meten hoe en waar onze auto precies te staan heeft, we zijn hier om een verschil te maken, betekenis te geven in het leven van een ander. Dat heeft niks te maken met eigenbelang.
kleine nuance...
Hij is een voorbeeld voor mij. Ik heb bewondering. Dit zijn mensen die hun roeping leven.
Engelen op aarde.