Soms valt alles uit mekaar en wordt het een hoopje, een soep.
De hoofdletter vindt niet meer het begin van de passende zin. De komma wordt een punt. De woorden willen dansen ipv. blijven staan.
Ze gaan hun eigen weg. En toen wilden ze een groepsknuffel en lag alles daar, helemaal in de knoop. En nu?
Boos zijn om de chaos of de chaos gewoon chaos laten zijn?
Je verzetten tegen alles wat in mekaar stuikt of het laten gebeuren. Wetende dat uit chaos iets moois, iets nieuws, iets beter passend kan ontstaan.
Mag dat? Laat je dat ook toe of verzet je je nog?
Soms moeten dingen uit mekaar vallen opdat betere dingen in mekaar vallen.
