Terwijl ik de auto stofzuigde, zag ik ineens 'n koppel aan de overkant kijken en draaien.
Ik keek hen vragend aan, bleek dat zij de tekst op m'n raam wou lezen. Ik wachtte en toen...
kwam er een zalige glimlach. 'Leuk ee' riep ze.
'Elk begin van de maand een nieuwtje!' riep ik terug.
'Oh, dan moeten we nog 'ns terugkomen!'
'Welkom!'
ps: ramen wassen is veel leuker nu
aanvulling 2 mei 2024:
Ik zet af en toe een zelfgeschreven tekstje op mijn raam. Voorbijgangers blijven soms even stilstaan om te lezen.
Dat is mijn bedoeling. Mensen letterlijk even te laten 'stilstaan' en in het moment te 'zijn'.
Hoe weinig zijn we aanwezig in het NU. Deze week nog tijdens een gesprek voelde ik zo de onrust en de stress van de ander. Is het al zo laat?. We moeten voort, we moeten gaan voortdoen!
Als we in het moment 'zijn', kunnen we van moment naar moment naar moment gaan in zuivere 'aanwezigheid in het nu'.
(Dit is weer een goeie herinnering voor mezelf).
In plaats van te hollen achter dat wat nog moet gedaan straks en nu niet maar we moeten voort want seffes en straks en morgen, nee niet nu, we moeten voort!!! hèhè...