Met mn kattensokjes in t ziekenhuis omdat ik aan ze dacht...
Ik hoorde mensen naast mij ook toekomen om verder wakker te worden en ik had binnenpretjes. Iedereen begon te bellen. Ik ben d'er vanaf en zolaat mag ik naar huis. Een ander vertelde in geuren en kleuren wat ze hadden uitgestoken.
En ik trok mn sokjes aan.
'En nu komde thuis', zei meneer doktoor. Ge legt u in de zetel en platte rust en ge laat u maar bedienen.
En ik kwam niet bij...
'Nu kom ik thuis en zitten 'r 2 katjes op wacht
eten....honger!!!
dan maak ik mn eten en dan ga ik liggen.'
Mensen gaan r nog altijd automatisch vanuit dat je n heel leger hulpjes thuis hebt lopen.
De verpleegster die mn rugzak ging opbergen, voor de operatie, kwam met 'n zalige glimlach trug.
'Er zitten schelpjes in uw rugzak!' zei ze en ze werd gelijk blij als 'n kind.
'Oojaa juist', zeg ik. 'Die zijzakjes dienen voor vondsten en ik was onlangs op 't strand en dan moet ik schelpjes rapen.
En nu laat ik ze opzettelijk erin zitten. Nu rinkelt dat af en toe zo zalig naar strand en zee...'
En even later zette ik mn klassieke muziek op youtube expres wat luider dat alles wat achter mij door de gang crosste, wat rust zou kunnen voelen.